In dit blog illustreer ik aan de hand van een praktijkvoorbeeld hoe belangrijk het is om nieuwe medewerkers de kans te geven om zich te ontplooien in hun nieuwe omgeving. Leidinggevenden hebben een zeer belangrijke rol in dit proces.
De kracht van wat er niet wordt gezegd
Een nieuw gezicht achter de bar. Fris, nieuwsgierig, een tikje gespannen. De eerste werkdag in de horeca — voor velen een sprong in het diepe. Vol verwachtingen, met de hoop iets te leren, iets bij te dragen.
Maar wat als die sprong niet leidt tot groei, maar tot twijfel?
Wat als een werkplek geen energie geeft, maar wegneemt?
Zo begon het verhaal van een jong meisje dat haar eerste stappen zette in de horeca. Nieuw in het vak, leergierig, maar onervaren. Haar leidinggevende zag dat. En zuchtte.
Letterlijk.
Bij elk foutje, elke onhandige beweging, elke vraag. Geen uitleg. Geen tijd. Geen geduld. Alleen zuchten en blikken die meer zeiden dan woorden.
En zo ontstond er iets wat je in geen handboek over personeelsbeleid vindt: de onzichtbare kilte van een organisatie die niet leert, maar oordeelt.
Een kleine verandering met groot effect
Toen kwam er een andere leidinggevende.
Eentje die anders keek.
Niet naar wat nog niet lukte, maar naar wat wél mogelijk was.
Hij legde dingen uit. Liet oefenen. Liet fouten toe.
Hij zei: “Goed bezig, probeer het nog eens.”
En ineens veranderde alles.
Waar eerst twijfel zat, kwam vertrouwen.
Waar spanning hing, ontstond plezier.
Waar iemand dacht: “Ik pas hier niet,” groeide het gevoel: “Ik kan dit.”
Dezelfde werkplek.
Dezelfde taken.
Maar een andere leider.
En dus: een ander mens.
Wat hier echt gebeurt
We praten vaak over passie in werk alsof het iets is wat mensen al moeten hebben.
“Ze hebben geen drive.”
“Ze missen motivatie.”
“Ze moeten het zelf willen.”
Maar passie is zelden de start. Het is het gevolg.
Het ontstaat als iemand zich gezien voelt, serieus genomen wordt en mag leren.
Leiderschap gaat niet over controle, maar over ruimte creëren.
Ruimte om te groeien.
Ruimte om fouten te maken.
Ruimte om te ontdekken waar iemand goed in is.
En dat is iets wat veel leidinggevenden onderschatten. Niet uit onwil, maar uit haast. Uit druk. Uit de wens dat alles direct goed moet gaan.
Toch is juist dat begin – die eerste weken, die eerste gesprekken – bepalend voor hoe iemand naar zijn werk kijkt.
Niet alleen in de horeca. In elk team.
Leiders zetten de toon (letterlijk)
Iedere zucht, elke blik, elk “laat maar, ik doe het zelf wel” stuurt een boodschap.
Een boodschap die luider klinkt dan welk teamoverleg of compliment achteraf ook.
Een medewerker die zich dom voelt, stopt met vragen stellen.
Een medewerker die zich niet vertrouwd voelt, stopt met proberen.
En een medewerker die niet mag groeien, zal ook nooit bloeien.
Een leider die daarentegen vertrouwen geeft, plant iets veel krachtigers: eigenaarschap.
Van controle naar coachen
Een goede leider kijkt niet alleen naar resultaten, maar naar potentieel.
Niet: “Wat levert dit nu op?”
Maar: “Wat kan dit worden als ik er aandacht aan geef?”
Dat vraagt om een andere houding:
- Minder zuchten, meer vragen stellen.
- Minder oordelen, meer uitleggen.
- Minder corrigeren, meer coachen.
En ja, dat kost tijd.
Maar het levert iets op wat geen inwerkprotocol ooit kan bieden: betrokkenheid.
Mensen die zich gezien voelen, gaan meedenken.
Ze durven verantwoordelijkheid te nemen.
Ze dragen bij vanuit overtuiging, niet omdat het moet.
Dat is het verschil tussen iemand “op haar plek zetten” en iemand “in haar kracht zetten”.
De stille winst van goed leiderschap
Het verhaal van die jonge medewerkster ging niet over loonsverhoging of roosters.
Ze bleef niet vanwege het geld.
Ze bleef omdat ze geloofde dat ze beter kon worden.
Omdat iemand dat in haar zag.
En dát is leiderschap:
Niet het sturen van taken, maar het voeden van groei.
De kracht van een organisatie zit niet in regels of systemen, maar in mensen die zich gewaardeerd voelen.
Leiders die dat begrijpen, creëren iets wat onbetaalbaar is: zin in werk.
Want mensen met zin in wat ze doen, stralen dat uit.
Je ziet het op het terras.
In de fabriek.
Op kantoor.
Overal waar iemand met plezier zegt: “Laat mij maar.”
Een uitnodiging aan elke leider
Als leider, ondernemer of manager heb je dagelijks invloed op hoe mensen zich voelen op het werk.
Je bepaalt niet alleen de richting, maar ook de toon.
Vraag jezelf af:
- Waar kan ik vandaag meer ruimte geven?
- Waar kan ik uitleggen in plaats van zuchten?
- Waar kan ik iemand laten leren in plaats van corrigeren?
Want passie is geen vereiste bij de start.
Het is het resultaat van goed leiderschap.
En dat verschil, dat zie je niet in de cijfers — maar in de gezichten van je mensen.
Conclusie
Leiderschap begint niet bij grote strategieën of managementtrainingen.
Het begint bij mensen zien.
Echt zien.
Een korte opmerking. Een moment van geduld. Een kans om te leren.
Dat is waar werkplezier ontstaat.
En waar organisaties sterker van worden.
Een leider die mensen het vertrouwen geeft om te groeien,
krijgt er teams voor terug die het verschil maken.
Reactie plaatsen
Reacties